W CEREBRUM oferujemy leczenie prowadzone przez zespół specjalistów , w skład którego wchodzą najskuteczniejsi, najbardziej doświadczeni psychiatrzy i psychoterapeuci , którzy zaplanują proces leczenia i po uzyskaniu zgody od pacjenta będą współpracować na każdym jego etapie
Jeśli doświadczasz na co dzień :
zapisz się na konsultację do psychiatry, psychologa lub psychoterapeuty. W czasie konsultacji otrzymasz dokładne informacje na temat dalszego postępowania, konieczności skierowania do innych specjalistów (psychiatry, psychoterapeuty, terapeuty rodzinnego, seksuologa , lekarza innej specjalności).
Zespół ten charakteryzuje się nierealistycznym i przesadnym lękiem przed potencjalnym nieszczęściem bądź katastrofą, któremu towarzyszy niemal ciągłe zamartwianie się. Charakteryzuje się obecnością specyficznych objawów jak: napięcie mięśniowe, drażliwość, zaburzenia snu. GAD jest chronicznym i znacznie utrudniającym codzienne funkcjonowanie zaburzeniem. Dla jego zdiagnozowania objawy muszą występować przez większość czasu przez co najmniej pół roku.
Intensywnych i przytłaczających epizodów silnego lęku, przeżywanych jako „nie do opanowania” z towarzyszącymi objawami somatycznymi tj. duszność, pocenie, drżenie ciała, płytki oddech, zawroty głowy, odrętwienie, mdłości, ból brzucha, lęk przed śmiercią. Napady paniki są nagłe, nie związane z żadnym czynnikiem sytuacyjnym. Bojąc się kolejnych napadów unika się miejsc, z których ucieczka mogłaby być utrudniona (często kino, supermarket, komunikacja miejska)
Fobia społeczna jest silną obawą w obliczu narażenia na tzw. sytuacje społeczne w których pojawia się ewentualność bycia ocenionym przez innych, obawianie się potencjalnej krytyki, zawstydzenia czy upokorzenia, nawet w przypadku zwyczajnych sytuacji jak przemawianie, jedzenie w miejscu publicznym, inicjowanie rozmowy. Obawom tym zwykle towarzyszy nasilona reakcja wegetatywna: pocenie się, uczucie czerwienienia się, kołatania serca, napięcia, przyśpieszony oddech. Fobia społeczna odróżnia się od nieśmiałości przede wszystkim występowaniem paraliżującego lęku, który uniemożliwia bądź poważnie utrudnia udział we wszelkich sytuacjach społecznych. Uczucie lęku i objawy somatyczne mogą nasilać się nawet na samą myśl o perspektywie narażenia na ekspozycję publiczną. Zwykle prowadzi to do unikania takich sytuacji i różnie zaawansowanej izolacji społecznej
Obsesje są niechcianymi, intruzywnymi, nieakceptowanymi i powtarzającymi się myślami, obrazami i impulsami, które są trudne do skontrolowania i powodują duży stres, nawet jeśli osoba doświadczająca tych myśli zdaje sobie sprawę z ich irracjonalności. Ich zawartość skupia się na martwiących, wzbudzających wstręt, pozbawionych sensu treściach jak brud, zanieczyszczenia, zarazki, nieakceptowane zachowania seksualne, obawa przed zrobieniem komuś krzywdy, potrzeba porządku i symetrii.
Kompulsje pojawiają się zwykle w odpowiedzi na obsesje. Są to sztywne, powtarzające się rytuały, które człowiek czuje się zmuszony wykonywać. Mają służyć redukcji napięcia wywołanego natrętnymi myślami, ochraniać przed lękiem. Do najczęściej występujących kompulsji należą: mycie rąk, sprawdzanie, układanie oraz czynności umysłowe – powtarzania pewnych fraz, liczenie, modlitwa.
Leczymy nie tylko objawy, ale i przyczyny objawów. Takie podejście sprzyja wyleczeniu a nie tylko zaleczeniu zaburzeń lękowych. Będziemy wspólnie pracować, aby objawy nerwicy nie powracały, abyś trwale zmienił swoje schematy myślenia i postępowania, rozumiał przeżywane emocje i sam sobie dobrze radził.
Skuteczną metodą leczenia zaburzeń lękowych jest psychoterapia. Oddziaływania te mają na celu zmianę podejścia pacjenta do przeżywanych przez niego dolegliwości i cierpienia oraz zmianę sposobu jego funkcjonowania, co może przynieść poprawę w postaci całkowitego ustąpienia objawów lub umiejętności reagowania na ich występowanie i radzenie sobie z nimi w sposób korzystny dla pacjenta. Psychoterapia często odbywa się w nurcie poznawczo–behawioralnym, opierającym się na przeświadczeniu, że negatywne zachowania wynikają z reakcji, których nauczyliśmy się w ciągu trwania życia. Terapia polega na dotarciu do przyczyn lęku i zmianie wyuczonych zachowań.
W przypadku fobii stosuje się m.in. ekspozycję, która polega na stopniowym zbliżaniu pacjenta do stresogennego bodźca lub pozostawianiu chorego w sytuacji stresogennej przez coraz dłuższy czas
Specjalista psychiatra w zaburzeniach nerwicowych stawia diagnozę, planuje postępowanie np zleca dodatkowe badania diagnostyczne (testy psychologiczne , badania labolatoryjne, obrazowe jak tomografia komputerowa), kieruje do innych specjalistów, przedstawia plan leczenia , włącza farmakoterapię która może być podstawą długoterminowego leczenia, jak w przypadku niektórych zaburzeń lękowych tj. napady lęku panicznego, lęk uogólniony,fobia społeczna czy zaburzenia obsesyjno- kompulsyjne lub stanowić terapię uzupełniającą psychoterapię
Lęk to towarzyszący nam na co dzień stan emocjonalny. Pojawia się w reakcji na stresujące sytuacje, jak egzamin, występ publiczny albo kiedy czujemy niebezpieczeństwo ze strony innych. Jest więc bardzo potrzebny i spełnia w naszym życiu ważną funkcję. Jednakże u niektórych osób stan niepokoju utrzymuje się dłużej i jest bardziej nasilony, nawet jeśli stresujący moment dawno minął. Przedłużający się niepokój i napięcie mogą stać się poważnym zaburzeniem uniemożliwiającym poradzenie sobie z codziennymi sprawami, a osoba doświadczająca go, nie jest w stanie nad nim zapanować.
Lęk staje się zaburzeniem, kiedy zaczyna wywierać paraliżujący wpływ na życie danej osoby – kiedy znacząco obniża jakość życia i ogranicza funkcjonowanie (np. powodując unikanie kontaktów społecznych) i jest źródłem cierpienia psychicznego.
Zaburzenia lękowe (dawniej: nerwice) są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Częściej dotykają kobiet niż mężczyzn, występują zarówno u dorosłych jak i dzieci.
Szacuje się, że na zaburzenia nerwicowe cierpi od 15 do 20 proc. populacji, a największa zachorowalność przypada na wiek między 24. a 44. rokiem życia.
W rozwoju zaburzeń nerwicowych ważną rolę odgrywają czynniki psychologiczne, biologiczne, środowiskowe, społeczne czy kulturowe.
Nadmierny lęk może wynikać z :