Podczas sesji psychoterapeuta i pacjent pracują nad identyfikacją problemów, zrozumieniem przyczyn powstałych trudności oraz opracowaniem strategii i technik, które pomogą w radzeniu sobie z danymi sytuacjami. Celem psychoterapii jest nie tylko złagodzenie doświadczanych objawów, ale również rozwój umiejętności radzenia sobie z przyszłymi trudnościami oraz poprawa ogólnego funkcjonowania psychicznego i emocjonalnego. Psychoterapia wspiera rozwój osobisty, zwiększa samoświadomość oraz umożliwia odkrycie i poznanie własnych uczuć, myśli i doświadczeń.
Istotę psychoterapii stanowi relacja terapeutyczna oparta na zaufaniu, zrozumieniu oraz pełnej akceptacji. Kluczowe jest stworzenie bezpiecznego środowiska, które zapewniamy w naszych gabinetach. Psychoterapeuci w CEREBRUM pracują pod regularną superwizją , stale aktualizuje swoją wiedzę poprzez udział w konferencjach oraz szkoleniach. Na każdym etapie leczenia współpracują z psychiatrami aby wspólnie opracowywać najlepsze strategie pomocy pacjentom.
Nasi psychoterapeuci pracują w nurcie :
Takie zróżnicowanie umożliwia dobranie specjalisty do Twoich oczekiwań i potrzeb. W ramach oferty psychoterapii w CEREBRUM prowadzona jest również psychoterapia online, która może okazać się dobrą alternatywą dla terapii stacjonarnej w gabinecie. Spotkania z psychoterapeutą, pomimo formy zdalnej, są tak samo skuteczne i przebiegają w podobny sposób jak stacjonarne . Psychoterapia online jest polecana dla wszystkich osób, które nie czują się na siłach lub nie mogą uczestniczyć w wizytach u psychoterapeutów w Warszawie. Możesz uczestniczyć w psychoterapii online z dowolnego miejsca na świecie, Z takiej formy terapii korzystają również pacjenci z niepełnosprawnościami fizycznymi, dla których regularne odwiedzanie gabinetu jest sporym wyzwaniem. Jest też grono osób, które po prostu woli taką formę kontaktu.
Poznaj naszych psychoterapeutów
Poniżej przedstawiamy nurty psychoterapii dostępne w CEREBRUM.
Psychoterapia poznawczo–behawioralna (cognitive–behavioral therapy – CBT), jest metodą leczenia zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań. Charakteryzuje się ustrukturowanym i zorientowanym na określone cele i problemy sposobem współpracy terapeuty i klienta/pacjenta. Terapia ta zakłada że ludzkie zachowania i emocje zależą od wyuczonego schematu reagowania na otaczający nas świat i sytuacje, które nam się przydarzają.
W psychoterapii poznawczo-behawioralnej terapeuta stara się wpłynąć na procesy poznawcze pacjenta tak, by uzyskać rezultaty pod postacią zmiany jego funkcjonowania i zachowania, czyli w sferze behawioralnej. Terapia składa się z serii spotkań z psychoterapeutą, podczas których terapeuta i pacjent próbują zidentyfikować negatywny schemat myślowy leżący u podstaw zaburzonych lub problematycznych zachowań i emocji. Nie angażują się jednak we wnikliwą i długotrwałą analizę źródeł problemu, jak dzieje się to podczas terapii psychodynamicznej/psychoanalitycznej.
W przypadku CBT pacjent i terapeuta koncentrują się na rozwiązaniu konkretnego problemu w możliwie jak najkrótszym czasie — można powiedzieć, że jest to terapia, której myślą przewodnią jest to, co się dzieje „tu i teraz”. Psychoterapię poznawczo-behawioralną można więc scharakteryzować jako ukierunkowaną na cel, ustrukturyzowaną, opartą o współdziałanie i krótkoterminową.
W porównaniu z innymi rodzajami psychoterapii jest określana jako metoda krótkoterminowa – trwa zwykle kilkanaście do kilkudziesięciu spotkań (raz w tygodniu). Choć pierwotnie powstała z myślą o leczeniu depresji, jest z powodzeniem stosowana także w leczeniu innych zaburzeń nastroju (m.in. dystymia, choroba dwubiegunowa), zaburzeń lękowych (m.in. lęk paniczny, fobia społeczna, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne), zaburzeń osobowości, odżywiania, uzależnień a także w zaburzeniach psychotycznych. Jej skuteczność w terapii różnych problemów psychicznych wykazano w bardzo dużej ilości wiarygodnych badań klinicznych.
W psychoterapii psychodynamicznej celem jest zidentyfikowanie trudności w życiu pacjenta, których przyczyny często pojawiają się tam, gdzie świadomość przenika się z podświadomością. Osobowością człowieka rządzą dynamiczne siły, które często są ze sobą sprzeczne, co manifestuje się niepożądanymi reakcjami, zachowaniami i schematami myślowymi. Takie konfliktowe dążenia różnych warstw osobowości mogą powodować zaburzenia psychiczne, lęk, depresję, wywołując istotne cierpienie psychiczne, wiedza na temat przyczyn cierpienia może doprowadzić do uwolnienia od lęku i bólu.
Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną, czyli silną, zaakceptowaną obustronnie więź między pacjentem, a terapeutą. Pacjent jest zachęcany do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, fantazjami i skojarzeniami, uzyskując szczególne przyzwolenie na wprowadzanie treści wstydliwych, skrywanych w codziennym życiu. Terapeuta dostosowuje swoją aktywność do aktualnych potrzeb i możliwości pacjenta, „podążając” za wspomnianą już wcześniej dynamiką jego przeżyć psychicznych, poszukuje wspólnie z pacjentem nowego rozumienia, nie doradza.
W warunkach dających poczucie bezpieczeństwa i psychicznego komfortu towarzyszy pacjentowi w przepracowaniu trudnych wątków z jego życia, rozwiązaniu nieświadomych konfliktów, zredukowaniu przymusu powtarzania dysfunkcyjnych strategii działania.
Terapia psychodynamiczna to zazwyczaj cykl regularnych spotkań, odbywających się z częstością 1-2 razy w tygodniu, w stałym, umówionym terminie, zawsze z tym samym specjalistą. Czas trwania procesu terapeutycznego jest zindywidualizowany i związany m.in. z rodzajem i nasileniem problemów, z którymi zgłosił się pacjent, jego motywacją do leczenia, możliwościami intelektualno-emocjonalnymi. W większości przypadków jest to okres od 6 do kilkunastu miesięcy, a czasami nawet do kilku lat.
Terapia psychodynamiczna może pomóc osobom zmagającym się wieloma zaburzeniami, takimi jak zaburzenia osobowości, nastroju, odżywiania, a także zaburzenia lękowe czy zespół stresu pourazowego. Może być wykorzystywana w przypadku terapii osób z osobowością borderline lub osób z problemem zaburzonych relacji społecznych oraz uzależnień i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Będzie też pomocna w niektórych przypadkach depresji. Także u części pacjentów po doświadczeniu epizodu psychotycznego terapia psychodynamiczna może okazać się odpowiednim narzędziem leczenia, jednak musi być wówczas łączona z farmakoterapią
3. Psychoterapia w nurcie integracyjnym
Nurt integracyjny w psychoterapii to podejście eklektyczne, czyli mogące łączyć kilka założeń psychologicznych jednocześnie. Ogromną zaletą takiego rozwiązania jest to, że zarówno narzędzia, metody pracy, jak i poszukiwanie przyczyn konkretnych zaburzeń czy dysfunkcji można dostosowywać indywidualnie do pacjenta.
Proces terapeutyczny oparty na nurcie integracyjnym umożliwia identyfikację negatywnych wzorców funkcjonowania, które wpływają niekorzystnie zarówno na zachowanie, jak i na emocje. Skupia się na zdarzeniach związanych z poczuciem krzywdy, osamotnienia i odrzucenia. Za pośrednictwem terapeuty pacjent wzmacnia pozytywne przekonania o sobie, poznaje konstruktywne sposoby radzenia sobie w codziennych sytuacjach, aby poprawić satysfakcję z życia. Dodatkowo proces terapeutyczny pozwala zminimalizować destrukcyjny wpływ trudnych i traumatycznych doświadczeń na życie i relacje z innymi. Podejście terapeuty, oparte na empatii i szacunku, pomaga w pogłębianiu kontaktu z własnymi emocjami. Dobra relacja z terapeutą jest szczególnie ważna, ponieważ może pomóc w naprawie niewłaściwych i trudnych relacji z ważnymi dla pacjenta osobami.
Ze względu na różnorodność metod pomocy terapia integracyjna ma zastosowanie dla praktycznie każdego problemu. Spotkania z psychoterapeutą pracującym eklektycznie są wartościowe dla osób, które mają trudności w podjęciu decyzji dotyczącej wyboru nurtu terapeutycznego. Zadowolone będą również osoby, które chcą jednocześnie pracować nad złagodzeniem doświadczanych objawów psychicznych oraz zrozumieniem ich przyczyn. Poza tym konsultację z psychoterapeutą integracyjnym warto rozważyć, w przypadku uzależnień, zaburzeń odżywiania, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości,zaburzeń psychosomatycznych, braku satysfakcji z życia oraz poczucia pustki bez wyraźnych powodów, potrzeby wsparcia w budowaniu relacji z innymi ludźmi, w radzeniu sobie z lękiem, natrętnymi myślami lub niskim poczuciem własnej wartości, przytłoczenia problemami dnia codziennego, takimi jak kłopoty w pracy lub w rodzinie. Niezależnie od rodzaju problemu terapeuta o specjalności integracyjnej dobierze odpowiednie metody pracy, które przyniosą realne efekty terapeutyczne.
Terapia schematów to zaawansowana forma psychoterapii, która skupia się na zrozumieniu i przekształceniu głęboko zakorzenionych schematów myślowych i emocjonalnych, które wpływają na nasze zachowanie, relacje i samopoczucie. To podejście opiera się na założeniu, że wiele naszych przekonań i reakcji emocjonalnych wywodzi się z doświadczeń z dzieciństwa i młodości, zwłaszcza tych traumatycznych lub negatywnych. Terapia schematu jest nastawiona na identyfikację i zmianę takich właśnie niekorzystnych schematów na zdrowsze i bardziej pomagające w radzeniu sobie w życiu. Podobnie działa terapia poznawczo-behawioralna (z której zresztą terapia schematu się wywodzi i z którą ma bardzo wiele wspólnego), ale jest kilka istotnych różnic. Główna polega na tym, że terapia schematu jest dużo bardziej nastawiona na emocje niż terapia poznawczo-behawioralna, która skupia się przede wszystkim na zmianie sposobu myślenia i zachowania.
Terapia schematu to podejście szczególnie korzystne :
W każdym z wyżej wymienionych przypadków najbardziej prawdopodobną przyczyną opisanych trudności są ukryte schematy, które prowadzą Cię ciągle w podobne problemy życiowe. Drogą do zmiany i poprawy jakości swojego życia jest rozpoznanie tych schematów i zmiana ich treści na taką, która będzie dla Ciebie bardziej pomocna. Terapia schematów stawia sobie za cele m.in. zwiększenie skuteczności terapeutycznej podejścia poznawczego wśród pacjentów z zaburzeniami osobowości. Terapia schematów wyewoluowała w sposób naturalny jako gałąź terapii poznawczo-behawioralnej, w drodze poszukiwania większej niż CBT skuteczności w leczeniu głębszych zaburzeń osobowości – jak np. osobowości borderline.